25 december

Gisteren teruggekomen van een fantastische wintersport met het gezin en veel lieve vrienden. Een vakantie met veel sneeuw, veel zon en veel positieve energie. Een vakantie om nooit meer te vergeten. De omstandigheden waren prima voor de geoefende (130 km/u) en langzame (1lt/u) groep. Met 17 man aan tafel, na een gezellige aprèsski in de Hofstadl, waren we niet echt de meest populaire gasten van het hotel. Uiteraard was de vakantie nooit zo aangenaam geweest zonder de familie Oberreiter, die alles, voor een zacht prijsje, uitstekend faciliteerden🙂.

De planning was om zaterdag om 8.00 uur terug te rijden, helaas weigerde de auto en drie uur later dan gepland, reden we met een vervangende auto terug naar Nederland. Onze bagage (en de Kerstcadeautjes) moesten we achterlaten. Alle spullen staan nu kou te vatten op een verlaten parkeerterrein in Bischofhoven. Dat heeft wel als voordeel dat we niets hoefden uit te pakken bij thuiskomst. Maar goed, nu hebben nu ook haast niets meer om aan te doen. Dinsdag horen we hoe we de auto met spullen terug krijgen. Tot die tijd gaan we Kerst vieren in Lexmond en Bunnik.

Terugkijkend ben ik dankbaar voor zo’n geweldige week. Ik ben ook blij dat ik er zonder kleerscheuren vanaf gekomen en dat ook de kinderen allemaal nog heel zijn. Voor mezelf was ik in eerste instantie nog bang dat de sportieve en gezellige inspanningen me parten zouden gaan spelen. Ik was met een koffer vol medicijnen afgereisd, maar heb gelukkig niets nodig gehad – op een enkele aspirine na…

18 december

Naast de uitslagen van de onderzoeken ga ik deze week nog flink op pad. Ik tref mijn Parijse vriendinnen Nancy en Sjouke in Arnhem voor een lekker lunch. Geeft me mooi de gelegenheid om de laatste wintersportinkopen te doen. 

Mijn mattie Boekel komt op bezoek. Even stoom afblazen. Ondertussen vermaakt mijn moeder (zich met) de sinterklaascadeaus van Lucas. Ik vind het fijn om ze om me heen te hebben. In de avond neem ik afscheid van mijn zeer gewaardeerde collega Emmy. Het waren fantastische maanden 🙂. 

Donderdag is pakdag. De wintersport komt steeds dichterbij. Wat een werk is dat. We hebben zoveel ruimte in en op de auto dat we ook veel te veel inpakken. Ik verheug me er enorm op. We gaan met 17 man de Tirolerhof en Tiroler heuvels onveilig maken. 

Vrijdag trappen we ‘m om 9 uur aan. We hebben de beste reis ooit, tot ik zeg dat we de beste reis ooit hebben, dan stuiten we op een file bij Nurnberg… Vanaf dat moment gaat het moeizaam. We rijden binnendoor naar Rosenheim, maar om 8 uur zitten we dan toch gezellig achter een ‘Schnitzel mit pommes’ – heerlijk! 

Zaterdag landen we als eerste in het hotel. Snel uitpakken, ski’s huren, skipassen halen en dan hup, naar boven. Ik ski samen met Catho. De mannen redden zichzelf wel. Als we de piste naar het dal nemen wordt het toch een beetje te zwaar. Catho en ik gaan lopen en dan is de Hermann Mayer Weltcupstrekke best lang… Tijd voor een après-ski in Hofstadl en dan zwemmen. 

Daags na dit avontuur voel ik de wandeltocht behoorlijk in de benen, maar dat weerhoudt me niet om heerlijk te skiën. De pistenverhältnisse zijn prima. We hebben behoorlijk wat meters gemaakt en lekker geluncht bij Herzeralm.  Starks gaat het sneeuwen. Het wordt een topweek!

Extra update: uitslag onderzoeken

Vanmorgen ben ik naar het VuMC geweest om de resultaten van de onderzoeken te bespreken. De oncoloog geeft aan dat een aantal tumoren iets kleiner zijn geworden - hij noemt dat stabiel, ik noem dat kleiner geworden. Er zijn geen uitzaaiingen in de rest van mijn lichaam gevonden en ook mijn bloedwaarden zijn goed. Dat is dus goed nieuws. 

Ik was niet nerveus voor het gesprek, tenminste niet voor het gesprek, maar toen we de kamer ingingen, draaide mijn maag toch om. De dokter hield de spanning er ook goed in, toen hij zich op belangrijke momenten liet afleiden door telefoontjes. Ik ben in elk geval blij met de uitslag. Het betekent dat de radiotherapie nog steeds doorwerkt. 

Het is dus iets kleiner geworden en daarom gaan we de komende tijd niet behandelen. Een nieuwe radiotherapie is sowieso niet aan de orde, dat zou teveel van het goede zijn – op zijn vroegst een jaar na de eerste behandeling. Chemo staat eerder op de kaart, maar die houden we nu dus nog achter de hand. Ik vind het prima. 

De dokter wil over twee, of drie maanden weer een onderzoek doen. Hij geeft aan dat een MRI volstaat en een CT scan later kan. Ik heb de afspraak op twee maanden gezet en mét een CT scan. Ik ben graag grondig…

11 december

Een orginele Claar Lewin

De dagen vliegen voorbij, ik voel me goed en ben druk bezig met de voorbereidingen van de vakantie. Helaas deze week ook hele trieste berichten ontvangen. Mijn hockeyteamgenoot kreeg een slechter en vooral ook intensiever behandelplan dan ze had voorzien om haar ziekte onder controle te krijgen en onze lieve vriend Meindert Jan Boekel heeft deze week ook heel slecht nieuws ontvangen. Ook Boek heeft kanker met een slecht perspectief. Wij leven heel erg met hem mee en proberen hem zoveel mogelijk te steunen. Ik heb ook heel veel ongeloof, hoe kan het zijn dat er opeens zoveel dierbaren om je heen ernstig ziek zijn?

Afgelopen week weer twee keer in het ziekenhuis geweest voor bloedprikken, een CT-scan en een MRI-scan. Dinsdag krijgen we de uitslag van deze onderzoeken. Zenuwachtig? Ik voel me goed en ga ervan uit dat de scans niet opeens hele andere dingen laten zien. In mijn achterhoofd weet ik dat de uitslag van de scan ook slechts een momentopname is, morgen kan het weer helemaal anders zijn. Ik probeer me daarom ook maar niet te druk te maken. Zolang ik me goed voel, geniet ik van het leven.

Verder ben ik deze week heerlijk naar de sauna geweest met Emmy, we waren blij dat het de eerste maandag van de maand was; dus badpakkendag 🙂. Woensdag laatste schilderavond, het resultaat zie je op de foto. Ik ben er gematigd positief over. Helaas geen massage van Helen deze week, maar wel een bezoek met Petra aan Boekel in Den Haag. Vrijdag borrelen en eten bij Irene en Michael en vervolgens een feestje bij Robin en Geerthe in Utrecht. Op zaterdagmiddag hebben we met Catho en Max een kerstboom uit het bos in Laage Vuursche gehaald. In de avond was eigenlijk ons traditionele kerstdiner in Café de Maartenshof, maar wij hebben er een Kerstborrel van gemaakt. Heerlijke gesprekken, bubbels en happen met Pjee, Diederik, Emmy, Leo, Jeroen, Naat, Just, Os, Piet, Dirk, Rien, Wouter en onze buitenlandse vrienden Sylvía, Véroniqie en Hélena. 

Nog een pittig weekje voor de boeg, met uitslagen van het ziekenhuis en pittige gesprekken op school over het wel en wee van onze kids. Gelukkig trappen we ‘m vrijdagochtend aan en laten we alles achter ons…

4 december

Deze week heb ik het nog steeds lekker rustig aan gedaan. Ik richt me met name op de festiviteiten voor de Sint. Voor Sint moet er bij ons op het laatste moment namelijk altijd nog een boel gebeuren. Wie krijgt ook weer wat en wat is er al besteld, eigenlijk? De hele week belt de pakjesman met de uitpuilende witte bus bij ons aan om nieuwe cadeaus af te leveren. 

Ik kijk de laatste tijd met grote regelmaat naar de weersberichten van Flachau, onze wintersportbestemming. Het ziet er nog goed uit, maar met warmer weer en regen in het vooruitzicht is nog niks zeker. Eén ding weet ik wel; we gaan met veel en ik heb er super veel zin in! We gaan de week voor de kerstvakantie. Dat was een vergissing van mij, ik dacht dat het al kerstvakantie zou zijn (ik vond het al zo goedkoop….) en zodoende hebben we vrij gevraagd voor de kinderen.   

Ons weekend is wel een stuk drukker. Vrijdag gaan we naar Markelo. Na een korte borrel met tante Mini en Henk gaan we op pad. Wilma en Andre hebben een tafel gereserveerd bij Berna. Zij kookt thuis voor haar gasten en schenkt daar heerlijke wijnen bij. Het is supergezellig, Berna pakt echt uit en we worden echt onthaald. 

Zaterdag staat in het teken van Sinterklaas. Mijn schoonmoeder en mijn ouders haken bij ons aan. Catho verheugt zich enorm op haar pakjes en ik moet zeggen; er zijn er meer dan genoeg. De gedichten zijn geschreven, getypt en digitaal en komen in verschillende talen (met dank aan tante Irene). Het is een groot succes en iedereen is blij met de cadeaus. Ook weer mooi dat het voorbij is. Op zondag ga ik zaalhockeyen. Wat gaat dat snel en wat waren we goed! Twee keer gewonnen; 3-0 en 3-1. 

Deze week moet ik weer richting het VuMC. Dan worden er weer scans gemaakt. Volgende week komen daar dan de resultaten van. Een nieuwe momentopname. Ik ben benieuwd en ook wel een beetje bang voor wat er op de scans te zien zal zijn. Of misschien vrees ik de mogelijke gevolgen van de scans wel meer. Ik wil er niet op vooruitlopen, maar af en toe besluipt het me. Ik leid me dan af met andere gedachten; hoe zou de weersvoorspelling voor Flachau er nu uitzien?